Szanowni Państwo,

w związku z licznymi pytaniami o spory sądowe dotyczące tzw. kredytów złotowych opartych o WIBOR niniejszym informujemy, że Kancelaria prowadzi postępowania również w zakresie tego rodzaju umów zawieranych przez konsumentów.

W ocenie Kancelarii, stosowanie w umowach kredytowych wskaźnika referencyjnego WIBOR, a w szczególności sposób jego ustalania przez banki, nasuwa liczne wątpliwości dotyczące przede wszystkim ryzyka przeniesionego na konsumenta. Niejednokrotnie stosowanie w przedmiotowych umowach wskaźnika WIBOR było pozbawione wyraźnej podstawy prawnej. Jednocześnie banki nie wyjaśniały powodów, dla których oprocentowanie kredytu miało być ustalane między innymi w oparciu o tę stawkę. Co więcej, konsument nie miał możliwości dokładnego zweryfikowania, w jaki sposób bank określa wysokość tego wskaźnika. Kredytobiorca często nie został także prawidłowo poinformowany, jaki jest rzeczywisty koszt udzielanego kredytu. Nie można przy tym pomijać, że umowy kredytowe oferowane konsumentom zawierały liczne zabezpieczenia ustanowione na rzecz banku, natomiast kredytobiorca nie mógł już liczyć na analogiczne postanowienia umowne, ochraniające jego interesy.

Nie ulega wątpliwości, że konsument powinien zostać należycie poinformowany przez bank w szczególności o ryzyku związanym ze zmiennym oprocentowaniem zaciąganego kredytu, tak, aby możliwe było oszacowanie w oparciu o zrozumiałe kryteria, jakie będą konsekwencje ekonomiczne zawarcia takiej umowy. Klauzula zmiennego oprocentowania stosowana przez bank nie może mieć przy tym charakteru blankietowego. Tymczasem postanowienia umowne, odnoszące się do wskaźnika WIBOR w umowach zawieranych z konsumentami, często były określane nieprecyzyjnie. W takich przypadkach kredytobiorca nie był w pełni świadomy konsekwencji zaciągniętego zobowiązania i został narażony na nieograniczone ryzyko zmian oprocentowania. Okoliczności te nabierają szczególnego znaczenia przy uwzględnieniu faktu, że umowy kredytowe najczęściej są zawierane na wiele lat.

Powyższe wskazania mogą uzasadniać stwierdzenie przez sąd nieważności całości umowy kredytowej bądź też pominięcie wskaźnika WIBOR przy ustalaniu oprocentowania kredytu. W przypadku ustalenia, że umowa nie wiąże kredytobiorcy, może on domagać się zwrotu całości zapłaconych rat i innych świadczeń. Natomiast w razie uznania, że nieważne są postanowienia umowne dotyczące wskaźnika WIBOR, umowa kredytowa wiąże konsumenta w dalszym ciągu, jednak kredyt ten będzie oprocentowany jedynie marżą banku. Ostateczne rozstrzygnięcie jest przy tym uzależnione od indywidualnych uwarunkowań każdej sprawy.

W przypadku chęci przeprowadzenia analizy umowy kredytowej oraz wszczęcia postępowania sądowego w Państwa sprawie, zapraszamy do kontaktu z Kancelarią.